Małe kobiety z Loja – niedobór receptora hormonalnego u osobników rasy inbredowej w Południowym Ekwadorze ad

Uważa się, że odsetek białych jest znacznie wyższy niż w innych częściach kraju, co stanowi około jednej trzeciej populacji prowincji. Ponadto nastąpiła migracja ludności Lojańczyków w wyniku trzęsień ziemi, suszy lub ambicji; wielu opuściło prowincję podczas ostrej suszy pod koniec lat sześćdziesiątych. Migranci mieli tendencję do tworzenia enklaw lojańskich i kontynuowania małżeństw. Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka antropometryczna pacjentów z niedoborem hormonu wzrostu i członkami rodziny z prowincji Loja, Ekwador, w porównaniu z danymi referencyjnymi USA. * Miasto Loja, na wysokości ponad 2 km, jest domem dla około jednej trzeciej populacji województwa i do 9 z 20 pacjentów, dla których dane przedstawiono w tabeli 1. Mała andyjska wioska San Vicente del Rio, trzy do czterech godzin jazdy od Loja, ma tylko białych mieszkańców i jest domem pięciu pacjentów (pacjenci 7, 8, 9, 12 i 13). La Toma, 40 km od Loja, na wysokości 1,2 km, jest domem dla Pacjentów 3 i 4. Reszta pacjentów to Lojańczycy mieszkający w pobliżu Quito w północno-środkowej części Ekwadoru.
Początkowymi pacjentami (Pacjentami i 2) były siostry Lojanian mieszkające w Quito, które zostały przez nas po raz pierwszy zbadane w grudniu 1988 r. Inne dziecko z Loja (Pacjent 5) było widziane w czerwcu 1989 r., Podobnie jak kilka kobiet, które przybyły do Quito z Loja konsultacje w wyniku kontaktu z jednym ze współautorów, który pochodzi z Loja. W grudniu 1989 r. I czerwcu 1990 r. Dodatkowych pacjentów zaobserwowano w ich rodzinnych wioskach w prowincji Loja lub w Quito. Rodziny, lokalny personel medyczny i urzędnicy pomagali w znalezieniu innych pacjentów; ich wysiłki wskazywały, że zidentyfikowano wszystkich oprócz dwóch możliwych pacjentów. Były to siostry w odległej wiosce, do których można dotrzeć tylko przez całodzienną podróż pieszo lub przez muła.
W Quito zmierzono wysokość pacjentów oraz ich rodzeństwa i rodziców za pomocą stałego urządzenia naściennego (Accustat). W domach pacjentów w Loja i szpitalu prowincjonalnym używaliśmy przenośnego urządzenia (Raven Minimetre), które przymocowane było do ściany. Standardowe wyniki odchylenia dla wysokości zostały obliczone jako liczba odchyleń standardowych poniżej średniej wysokości populacji Stanów Zjednoczonych w tym samym wieku i płci. Te dane z Narodowego Centrum Statystyki Zdrowia USA zostały użyte, ponieważ nie było dostępnych standardów ekwadorskich. Różnica między rozpiętością i wysokością ramienia a stosunkami długości segmentu górnej części ciała do długości segmentu dolnej części ciała została porównana z opublikowanymi normalnymi standardami USA dla wieku chronologicznego, a u dzieci z wiekiem kostnym.24 Długość ręki została zmierzona powierzchnia dłoniowa od dystalnego zagięcia nadgarstka do czubka środkowego palca i długość stopy od pięty do końca najdłuższego palca wzdłuż powierzchni podeszwy. Pomiary te porównano ze standardami, wykorzystując wiek wzrostu pacjenta (wiek, dla którego wzrost jest zerowym odchyleniem standardowym) jako punkt odniesienia, próbując ocenić subiektywne wrażenia niedowładu akralnego.25 Masę zmierzono za pomocą belki wagi skala i wiek wagi określono jako wiek, dla którego waga była zerową odchyleniem standardowym w odniesieniu do Stanów Zjednoczonych
[hasła pokrewne: endometrium w fazie proliferacji, grubość endometrium przed miesiączką, endometrioza co to jest ]